Ook wel genoemd: Eeuwig moes, splijtkool, stekkool, oude wijvenkool, duizendkop, duizendkoppige kool, armeluisgroente, stekkool
- een kool die – in principe – nooit bloeit, maar alleen vegetatief wordt vermeerderd (stekken, afleggen). En daardoor blijft dezelfde plant eigenlijk eeuwig groeien.
- Oorsprong: een van de eerste in cultuur gebrachte wilde kolen. Het werd geselecteerd en geteeld voor blad en dientengevolge is er een variant ontstaan die niet – of zelden – bloeit. De meeste planten zijn geheel steriel. Het komt uit Italië en is zeker tweeduizend jaar oud.
- Gebruik: Je kan het blad voortdurend plukken. Heel jong blad is ook lekker om rauw te eten. Je kan het blad koken, stomen, verwerken in groenteschotels, pureren of rauw eten in een salade. De grote bladeren kun je gebruiken om koolpakketjes te maken. De middelgrote bladeren zijn prima voor stamppotten, soepen en extra vulling in een quiche. Ook de stengels kun je gebruiken. Kook de stengels goed gaar en pureer ze met een staafmixer. Zo krijg je een dikke, machtige wintersoep.
- Verzorging: zet hem in de halfschaduw, elke grond is geschikt; geef wel elk jaar een beetje voeding (compost/mest); Snoei de plant af en toe zodat hij zich vertakt en nieuw blad maakt.
Neem zelf tijdig wat stekken voor het geval de plant de winter toch niet overleeft. (scheur voorzichtig een tak af van de hoofdtak, zodat je een groot breukvlak hebt, eventueel een week in het water en dan gelijk buiten uitplanten. Maar gelijk uitplanten lukt bij mij ook vaak.
Samengevat uit wat ik onder andere vond op:
https://mergenmetz.nl/tuinen/groentesoorten/eeuwig-moes/
https://www.mijnkeukentuintje.nl/planten/eeuwig-moes/
Uiteindelijk overal verwijderd: in droge zomers werd de plant groot en gevoelig voor aantasting door luizen. Smaak viel me ook tegen..
