De achtertuin was helemaal bestraat en er stond een ligusterhaag, net als aan de zijkant. Het handmatig knippen was net teveel van het goede.
Aan de achterkant kwam de zon net over het huis (plat dak, 1 verdieping) heen. Dit deel wilde ik beter benutten en ook gaf ik mezelf hier een wijd uitzicht mee als ik de ligusterhaag hier zou verwijderen.
Dat deed ik zelf in april 2008; een handige klusser (via de buren) plaatste het hek van gaas. Ook maakte hij een nieuwe poort, zodat ik via de achterkant mijn tuin zou kunnen verlaten. Er was door de vorige bewoner al een overkapping gemaakt, waar ik mijn fiets zette. Voorheen kon ik mijn tuin alleen verlaten via de deur die toegang gaf tot de achtertuin van de buren. Ik had recht van overpad. Foto 2.
De buren betaalden mee aan de nieuwe schutting tussen onze twee tuinen (voorheen deur) en ook aan het pad met grindtegels achter hun huis, waardoor ik schoon mijn tuin zou kunnen bereiken. Ze waren hiermee eindelijk van dit ouderwetse recht van overpad verlost.
Ook maakte de klusser het schuurtje dicht, aan de voorkant met planken en aan de zijkant een deur. Het werd een echt schuurtje, handig voor de fiets en tuinmateriaal.
Win-win zou je denken, maar helaas waren de eigenaren van het grasveld (de flatbewoners) het hier niet mee eens en mag ik het gras niet meer betreden via de poort. Dat betekent: omlopen. In de praktijk betreed ik het nog wel eens via de deur als ik de lindes snoei. Maar dan heb je het over 2x per jaar.
