Op 25 april was mijn tuin aan de beurt, in een reeks van zogenaamde permablitzacties, waarin we in een groep elkaars tuinen onder handen nemen met permacultuur als leidraad. Toon Ottenheijm was onze deskundige. In overleg met hem kwamen we tot een mooi plan voor de bijna geheel bestrate achtertuin.
In de permacultuur is een vijver(tje) een must: het creëert een leefomgeving voor insecten, vogels kunnen er drinken (en insecten eten), kikkers kunnen er leven en slakken eten. Win-win voor iedereen.
Aan de zijkant wilden we een kruidenberg maken: iets hoger zodat de bovenste kruiden net iets meer zon kunnen hebben. Zon is er niet veel in deze achtertuin op het noorden. Alleen de achterste meter krijgt voldoende zon.
We bedachten dat we de kruidenberg als een soort hydrokultuur systeem wilden bouwen: we zouden hem als het ware bovenop het begin van de langwerpige vijver bouwen. Het vijverwater zou gescheiden worden met een wand met overloopmogelijkheid, waardoor het water wel naar binnen kan, maar daar direct in puin bewaard blijft. Daar kan het dan langzaam verdampen en de wortels van de kruiden van vocht voorzien.
We klaarden een groot deel van de klus voor 16 uur. Toon en ik werkten nog door tot een uur of 7. Beplanten deed ik rustig erna. Meer foto’s en meer permablitzacties bij anderen
